Como conseguir que un neno, e logo un adolescente, actúe con ilusión, sexa capaz de estar quieto observando con calma o que lle rodea, pense antes de actuar e estea motivado para aprender sen medo ao esforzo? Os nenos do últimos vinte anos viven nunha contorna cada vez máis frenético e esixente, que por unha banda fixo a tarefa de educar máis complexa, e por outro, afastounos do esencial. Vemos necesario para o seu futuro éxito programalos para unha infinidade de actividades que, aos poucos, están a apartarlles do lecer de sempre, do xogo libre, da natureza, do silencio, da beleza. A súa vida converteuse nunha verdadeira carreira para queimar etapas, o que lles afasta cada vez máis da súa propia natureza, da súa inocencia, dos seus ritmos, do seu sentido do misterio. Moitos nenos están a perderse o mellor da vida: descubrir o mundo, penetrarse na realidade. Un ruído enxordecedor acala as súas preguntas, as estridentes pantallas interrompen a aprendizaxe lenta de todo o marabilloso que hai que descubrir por primeira vez.

Adultos/as